Η παραμονή Χριστουγέννων μας βρήκε να λέμε τα κάλαντα. Το σπίτι μας είναι γειτονιά κι όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Εμείς, τα παιδιά, έχουμε συνεννοηθεί και βγαίνουμε να τα πούμε διαφορετικές ώρες. Ρίχνουμε κλήρο με τις ώρες! Φέτος, μας έλαχε να βγούμε στις δέκα το πρωί! Το πιο νωρίς είναι στις οχτώ και κανείς δεν θέλει να το πάρει γιατί είναι η πρώτη μέρα χωρίς σχολείο και όλοι θέλουν να χουζουρέψουν λιγουλάκι. Στις δέκα, είναι ακόμα σχετικά νωρίς, αλλά δεν πειράζει.
Οι μάγισσες είχαν σηκωθεί και ήθελαν να έρθουν μαζί μας! Η μαμά είπε πως όλοι μαζί κάνουμε μια μικρή χορωδία και πως αυτό θα ήταν πάρα πολύ όμορφο! Το μόνο μας πρόβλημα ήταν ότι η Φιρέλλα, η Μιρέλλα και η Κανέλα δεν ήξεραν τα κάλαντα!!! Μα ήταν δυνατόν; Κι όμως ήταν!
Η Μαρία που βρίσκει λύσεις για το κάθε τι, ζήτησε να την αφήσουμε μόνη με τις μαγισσούλες και πως σε μισή ωρίτσα θα ήταν έτοιμες! Κλείστηκαν μέσα στο δωμάτιό μας κι άρχισαν τις πρόβες. Η Κανέλα έμαθε πιο γρήγορα απ' όλες τα λόγια, η Μιρέλλλα μπερδευόταν και ήθελε να της εξηγήσουμε ακριβώς τι σημαίνει η κάθε φράση και γιατί τη λέμε, ενώ η Φιρέλλα ρωτούσε διαρκώς αν μπορούσε να πάρει και τη σκούπα της μαζί! Τελικά κάτι πρέπει να κατάφεραν και λίγη ώρα μετά ήμασταν έτοιμοι.
Βγήκαμε στη γειτονιά με μια μικρή καθυστέρηση, χωρίς πολλές προσδοκίες, αλλά είχαμε μεγάλη επιτυχία! Όλοι αναγνώρισαν τις μάγισσες και ήθελαν να τις ακούσουν να λένε τα κάλαντα! Για φαντάσου! Αυτό δεν το είχαμε καθόλου σκεφτεί! Μετά το πρώτο, δεύτερο σπίτι οι μάγισσες έλεγαν τα κάλαντα καλύτερα από εμάς! Τα παιδάκια έβγαιναν, τις αγκάλιαζαν και τις φιλούσαν κι εκείνες έλαμπαν από τη χαρά τους!
Μέχρι το μεσημέρι είχαμε γυρίσει όλη τη γειτονιά και είχαμε μαζέψει ένα βουνό μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Λεφτά δεν πήραμε από κανένα. Η γιαγιά μάς είπε πως έτσι γινόταν στα παλιά χρόνια που οι άνθρωποι ήταν φτωχοί. Έδιναν στους καλαντιστές ξηρούς καρπούς και γλυκά. Ε, γλυκά και μάγισσες,...το έχουμε ξαναπεί, πάνε μαζί! Είναι το καλύτερό τους! Γυρίσαμε σπίτι κατάκοποι, αλλά πολύ χαρούμενοι.
Το ίδιο βράδυ λύθηκε και το μυστήριο του χαμένου αστεριού. Είχαμε μαζευτεί όλοι γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα! Η Μαρία μας εξομολογήθηκε πως ήταν λιγουλάκι στενοχωρημένη που το δέντρο μας δεν είχε τίποτα στην κορυφή. Ήρθε όμως δίπλα της η Φιρέλλα και αφού μας ζήτησε συγγνώμη, έτρεξε στο δωμάτιό της κι έφερε πίσω το αστέρι της κορυφής. Το είχε πάρει για να στολίσει τα μαλλιά της! Όλοι βάλαμε τα γέλια!
Η Μαρία την αγκάλιασε και την φίλησε! Η Φιρέλλα, πολύ συγκινημένη της χάρισε ένα μαγικό κουτί! Ναι, καλά διαβάσατε! Ένα μαγικό κουτί! Μόλις το άνοιξε, ξεχύθηκε από μέσα του ένα φως που πλημμύρισε το δωμάτιο και στη συνέχεια έσπασε σε μικρά μικρά κομματάκια γεμίζοντας φωτεινά αστεράκια το ταβάνι του σαλονιού που καθόμασταν! Μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό! Είχαμε έναν ξάστερο ουρανό όλον δικό μας, μέσα στο σπίτι!
Η Κανέλα μας εξήγησε πως αυτό ήταν το κουτί με το φως της αγάπης! Το γεμίζεις με την αγάπη που παίρνεις κι εκείνο σε φωτίζει κάθε φορά που νιώθεις μόνος και θέλεις παρηγοριά. Όλες αυτές τις μέρες και οι τρεις μάγισσες έβαζαν μέσα στο κουτί την αγάπη που έπαιρναν από τα παιδιά! Η αγάπη γίνεται ένας ουρανός με αστέρια που σε φωτίζουν! Όσο πιο πολλή αγάπη κρύψεις μέσα στο κουτί, τόσο μεγαλύτερη διάρκεια έχουν το φως και τ' αστέρια που βλέπεις όταν το ανοίξεις!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας! Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας!
ΤΙ ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΑΙ ΣΤΟ swite σας ΡΑΦΑΕΛΑ ΝΙΚΟΛ
ΑπάντησηΔιαγραφή