Στολίσαμε κι εμείς το δέντρο μας φέτος. O Γιάννης βοήθησε τη μαμά να το κατεβάσει από το πατάρι κι εγώ με τη Μαρία κουβαλήσαμε τα κουτιά με τα στολίδια στο σαλόνι. Οι τρεις καλές μας φίλες (τις μάγισσες εννοώ) παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τη διαδικασία. Ήταν φανερό ότι δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς κάναμε. Θα πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν κάποιους να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο! Οι απορίες έπεσαν βροχή.
Η Κανέλα με ρωτούσε ξανά και ξανά πώς φύτρωσε το δέντρο στο πατάρι χωρίς νερό και ήλιο! Η Μιρέλλα ενθουσιάστηκε με τις γιρλάντες και τα φωτάκια και η μόνη της έγνοια ήταν πώς θα καταφέρει να μας πείσει να τα κρατήσουμε και τον υπόλοιπο χρόνο για να στολίσει το δωμάτιό της! Η Φιρέλλα από την άλλη τρελάθηκε κυριολεκτικά με τις χριστουγεννιάτικες μπάλες. Μάχη δόθηκε για να τις πάρουμε από τα χέρια της και να τις κρεμάσουμε στο δέντρο!
Μετά από δυο ώρες ατέλειωτων συζητήσεων και διαπραγματεύσεων καταφέραμε επιτέλους να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας! Το δέντρο μας, πιο όμορφο από ποτέ, έστεκε στολισμένο στη μέση του δωματίου. Τα φωτάκια του αναβόσβηναν και φώτιζαν τα μάτια των αγαπημένων μας μαγισσών, που είχαν μείνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό!
Η συνέχεια διαδραματίστηκε στην κουζίνα όπου η μαμά ξεκίνησε να φτιάχνει τους κουραμπιέδες! Φέτος τη βοηθήσαμε κι οι τρεις και ήταν στ' αλήθεια πολύ διασκεδαστικό! Η Μαρία έχει γίνει ειδικός στο ανακάτεμα των υλικών με το μίξερ και ο Γιάννης στο ψήσιμο. Εμένα πάλι με ευχαριστεί να τους αραδιάζω στο ταψί (αφού έχουν ψηθεί) και να τους ρίχνω από πάνω την άχνη! Νομίζω είναι η πιο γλυκιά δουλειά του κόσμου! Δε συμφωνείτε;
Οι μάγισσες ήρθαν στην κουζίνα μόλις η πρώτη φουρνιά κουραμπιέδων βγήκε από το φούρνο. Η Μιρέλλα που είναι και η πιο γλυκαντζού, ήρθε πρώτη απ' όλες και μας ρώτησε τι μυρίζει τόσο όμορφα. Όταν της εξηγήσαμε, ζήτησε αμέσως να δοκιμάσει. Δεν ήθελε μάλιστα να με αφήσει να ρίξω την άχνη. Βιαζόταν να καταβροχθίσει τα γλυκά! Η Κανέλα ήρθε δεύτερη παρασυρμένη κι αυτή από την μυρωδιά. Ήταν όμως πολύ πιο υπομονετική. Ζήτησε μάλιστα να της δείξουμε πώς τους φτιάξαμε. Η Φιρέλλα εμφανίστηκε τελευταία κι αφού την φώναξαν οι αδελφές της. Είχε μείνει πίσω να "θαυμάσει" το δέντρο. Είχε κάτι περίεργο η όψη της, αλλά μπορεί και να μας φάνηκε.
Οι κουραμπιέδες είχαν μεγάλη επιτυχία! Τους δοκιμάσαμε όλοι μας γεμίζοντας άχνη το πάτωμα. Η μαμά γελώντας έφερε τη σκούπα και η Φιρέλλα τη βοήθησε να μαζέψει τη ζάχαρη που είχε σκορπίσει παντού. Τους απλώσαμε σε μια μεγάλη γυάλινη πιατέλα, που τη στολίσαμε με τα γκι που είχε φέρει η μαμά απ' το χωριό. Έδειχναν ακόμα πιο λαχταριστοί! Δεν τους βλέπω να επιβιώνουν για πολύ!
Πάνω στη ώρα μπήκε στο σπίτι ο μπαμπάς γυρνώντας από τη δουλειά. Τα παρατήσαμε όλα και τρέξαμε να τον χαιρετήσουμε. Τον βρήκαμε στο σαλόνι να θαυμάζει το δέντρο. Μια ερώτησή του όμως μας έκανε όλους να κοιταχτούμε μεταξύ μας.
- Πολύ ωραία το στολίσατε! Αλλά...πού είναι το αστέρι της κορυφής;;;
Έλα μου, ντε! Πού ήταν;;;
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου