Συνέντευξη του Αλκιβιάδη Κούση στην εκπομπή του συγγραφέα Διονύση Λεϊμονή "Μιλάμε για το βιβλίο" στο Ράδιο 1 του Βόλου! 

Μπορείτε να την ακούσετε εδώ :  

μάγισσες στον...αέρα!!!

Όταν οι εικόνες ενός βιβλίου "ζωντανεύουν"!

Τα παιδιά και οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα μάτια τους! Μια άλλη καλή "μάγισσα", του πολυμερικού πηλού αυτή τη φορά, η κυρία Βάσω Τέγου έδωσε τρισδιάστατη μορφή στις εικόνες του βιβλίου που έφτιαξε ο Βαγγέλης Παπαβασιλείου!  Η κ. Τέγου είχε αγοράσει και διαβάσει το βιβλίο στην κόρη της Φανουρία. Η μικρή ενθουσιάστηκε πάρα πολύ κι έτσι η μαμά της αποφάσισε να δώσει "ζωή" στους αγαπημένους ήρωες του βιβλίου. Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό!!! Την ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον κόπο που έκανε, αλλά και για την χαρά που μας έδωσε!

Η Κανέλα είπε ότι πρέπει να δώσουμε στην κ. Τέγου τον τίτλο της "μάγισσας του πηλού"! Νομίζω όλοι συμφωνούμε μαζί της!

 η κ. Τέγου και τα έργα της

μάγισσες στον "αέρα" !!!

Η Γεωργία Αγγελή παρουσιάζει το συγγραφέα και διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο "Οι φίλες μας...οι μάγισσες" στην εκπομπή της ❝Ο ΚΑΓΚΟΥΗΣ & Η ΑΥΓΟΥΛΑ❞

( www.studiodelta.gr) 

Ακούστε απόσπασμα από την εκπομπή ΕΔΩ:

Οι φίλες μας...οι μάγισσες  

 

...και στις διακοπές μαζί! (μέρος 2ο κι αποκαλυπτικό!)

Κάθε μέρα κατεβαίναμε πρώτοι στην παραλία. Η μαμά μας έβαζε να υποσχεθούμε ότι δεν θα πηγαίνουμε στα βαθιά και μετά έπιανε το Γιάννη ξεχωριστά και του έλεγε ρίχνοντας τη ματιά της πάνω μου: «Να μην τους χάσεις από τα μάτια σου, γιατί α!». Αυτό το «α!» στο τέλος των λόγων της ήταν πάντα ένα μυστήριο για μένα. Ο Γιάννης πάντως έδειχνε να καταλαβαίνει απόλυτα τι ακριβώς εννοούσε και κουνούσε το κεφάλι καταφατικά. Μετά παίρναμε όλον τον «εξοπλισμό παραλίας» που λέει και ο μπαμπάς και φεύγαμε για την θάλασσα. 

Η Μαρία κουβαλούσε μαζί της μια τεράστια πάνινη τσάντα με τις πετσέτες και τις ψάθες μας. Και το βιβλίο της φυσικά! Αν μπορούσε να κάνει μπάνιο και με το ένα χέρι να κρατά το βιβλίο και να διαβάζει, θα το έκανε! Αυτή δεν είναι δική μου αδελφή. Το έχουμε ξαναπεί αυτό. Κι εγώ είχα πάρει το βιβλίο μου μαζί, αλλά δεν έκανα κι έτσι! Ο Γιάννης έπαιρνε στο ένα χέρι  την μπάλα που παίζαμε μαζί και στο άλλο την ομπρέλα. Μόλις φτάναμε κάρφωνε το κοντάρι της μέσα στην άμμο και την  άνοιγε προσεκτικά.  Εγώ έφευγα πάντα από το σπίτι με τη μάσκα μου στο κεφάλι και στην αγκαλιά ένα μεγάλο θερμός με κρύο νερό. Τα υπόλοιπα, αντηλιακά, ψάθες, ρακέτες και φρούτα τα φέρνουν ο μπαμπάς με τη μαμά. Οι αδελφομάγισσες που έρχονταν μαζί τους μες στην τρελή χαρά, δεν κουβαλούσαν τίποτα. Το λες και τεμπελιά αυτό, έτσι δεν είναι;

Την δεύτερη κιόλας μέρα που κατεβήκαμε για μπάνιο, υπήρχε μια περίεργη «τάξη» στην παραλία. Σαν κάποιος να είχε σκουπίσει την αμμουδιά. Συνήθως από τα παιχνίδια μας με τη μπάλα, η μικρή παραλία γινόταν άνω κάτω. Επιπλέον, ο λίγος κόσμος που ερχόταν το απόγευμα, όλο και θα άφηνε κάποια ίχνη πάνω στην άμμο. Μας έκανε εντύπωση το πόσο λεία κι επίπεδη ήταν. Μάλιστα το συζητήσαμε με τη Μαρία. Ο Γιάννης μας είπε ότι αυτό δεν ήταν και τόσο περίεργο γιατί ο αέρας και τα κύματα μπορούν να κάνουν την αμμουδιά «γυαλί» κατά τη διάρκεια της νύχτας. Δε δώσαμε σημασία και βιαστήκαμε να πέσουμε στη θάλασσα.

Και την επόμενη  μέρα η παραλία έδειχνε «χτενισμένη» κι εγώ είχα αρχίσει να μπαίνω σε σκέψεις.  Επίτηδες άρχισα να σκάβω την άμμο να κάνω βουναλάκια. Όταν ο μπαμπάς με τη μαμά ήρθαν και με ρώτησαν τι κάνω, τους απάντησα ότι θέλω να φτιάξω μια πολιτεία. Οι μάγισσες που ήταν μαζί τους με κοίταξαν καλά καλά και διέκρινα μια απελπισία στο βλέμμα της Φιρέλλας. Ήμουν σίγουρος ότι κάτι σκάρωναν και πάλι κι αυτό με πείσμωσε ακόμα περισσότερο.

Το ίδιο απόγευμα κι αφού γυρίσαμε από το μπάνιο και τρώγαμε παγωτό στο μπαλκόνι εκμυστηρεύτηκα τις υποψίες μου στη Μαρία. Συνήθως βάζει τα γέλια και με λέει «φαντασιόπληκτο» γιατί βλέπω παντού μυστήρια και σκοτεινές υποθέσεις. Αυτή τη φορά όμως συμφώνησε μαζί μου και μάλιστα μου αποκάλυψε ότι το ίδιο πρωινό, χαράματα σχεδόν, όταν σηκώθηκε για να πιει νερό, είχε ακούσει ψιθύρους από το δωμάτιο των μαγισσών και της είχε φανεί πολύ περίεργο. Το βράδυ το συζητήσαμε και με το Γιάννη κι εκείνος μας είπε πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μάθουμε τι τρέχει. Θα φυλούσαμε βάρδιες και θα παρακολουθούσαμε τις μάγισσες για να δούμε αν «μαγειρεύουν» κάτι. Η ιδέα του ήταν εξαιρετική και την βάλαμε αμέσως σε εφαρμογή. 

Ο Γιάννης που είναι και ο μεγαλύτερος πήρε την πρώτη βάρδια γιατί του αρέσει να κάθεται μέχρι αργά ξύπνιος. Έτσι λοιπόν, ενώ πήγαμε για ύπνο γύρω στις 11, εκείνος έμεινε ξύπνιος μέχρι τις δύο τα ξημερώματα. Όχι ότι δυσκολεύτηκε κιόλας. Κολλημένος στο λάπτοπ έμεινε κι έπαιζε παιχνίδια τον περισσότερο χρόνο φαντάζομαι. Η αμέσως επόμενη βάρδια ήταν της Μαρίας. Ούτε κι εκείνη ζορίστηκε  ιδιαίτερα. Άνοιξε ένα μικρό  φωτάκι που έχει και διάβασε το βιβλίο της παρακολουθώντας ταυτόχρονα την κίνηση. Η τελευταία βάρδια ήταν η δικιά μου, επειδή είμαι και ο μικρότερος. Θα με ξυπνούσε η Μαρία στις πέντε το πρωί και θα συνέχιζα εγώ την κατασκοπεία μας. 

Τα πράγματα πήγαν εξαιρετικά. Το δικό μας το δωμάτιο ήταν δίπλα ακριβώς από αυτό των μαγισσών στο μπροστινό μέρος του σπιτού, ενώ της μαμάς και του μπαμπά ήταν στο πίσω. Όταν γύρω στις πέντε ήρθε και με ξύπνησε η Μαρία, με διαβεβαίωσε ότι τίποτα «ύποπτο» δεν είχε συμβεί μέχρι εκείνη την ώρα. Το ίδιο ακριβώς της είχε μεταφέρει και ο Γιάννης στην αλλαγή της βάρδιάς του. Σκέφτηκα ότι μπορεί και να ήταν τελικά σαχλαμάρα το σχέδιό μας, σηκώθηκα όμως από το κρεβάτι και κόλλησα το αυτί μου στη μεσοτοιχία που με χώριζε από τις καλές μας. Πάνω που είχα αρχίσει να βαριέμαι και σκεφτόμουν σοβαρά να πλαγιάσω ξανά, ακούστηκε ο πρώτος θόρυβος από δίπλα. Κι ύστερα άλλος ένας προς την μπαλκονόπορτα. 

Και τα δυο δωμάτια έβγαζαν στο ίδιο μπαλκόνι. Πατώντας στις μύτες των ποδιών μου, σωστός αίλουρος πρέπει να παραδεχτώ, κοίταξα μέσα από τις γρίλιες. Οι μαγισσούλες είχαν ανοίξει τα παντζούρια και μια μια βγήκαν προσέχοντας μην κάνουν τον παραμικρό θόρυβο. Στη συνέχεια, δεν θα το πιστέψετε, έδωσαν ένα σάλτο με τις σκούπες τους στα σκέλια και μην τις είδατε! Άνοιξα λίγο το παντζούρι και τις είδα να πετούν προς την παραλία. Αχά!

Έτρεξα αμέσως και ξύπνησα τη Μαρία και τον Γιάννη και μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε φύγει από το σπίτι ακολουθώντας τες. Ο μπαμπάς με τη μαμά κοιμόντουσαν του καλού καιρού ακόμα. Πήραμε το μικρό μονοπάτι και μέσα σε ελάχιστα λεπτά βρεθήκαμε πίσω από ένα μεγάλο βράχο, στην άκρη της παραλίας, δυο βήματα από την αμμουδιά που κάναμε μπάνιο. Το σημείο αυτό το είχα ανακαλύψει εγώ κι εκεί πήγαινα για να ξαπλώσω στη σκιά όταν ο ήλιος έκαιγε. 

 

Είχε αρχίσει να ξημερώνει και βλέπαμε πια χωρίς δυσκολία. Η μάγισσες είχαν καθίσει πάνω στην άμμο, η μια δίπλα στην άλλη και συζητούσαν. Οι σκούπες τους ήταν πεταμένες λίγο πιο πίσω. Θα πρέπει να διαφωνούσαν πάνω σε κάτι γιατί έκαναν πολύ έντονες κινήσεις. Η Κανέλα καθόταν στη μέση και κοιτούσε την ήρεμη θάλασσα. Η Μιρέλλα κάτι εξηγούσε στη Φιρέλλα κι εκείνη έδειχνε πολύ θυμωμένη. Ξαφνικά, σηκώνεται όρθια η Κανέλα και την ακούμε να λέει: «Ε, όποια θέλει ας με ακολουθήσει! Σας βαρέθηκα πια!» και….πέφτει έτσι όπως ήταν, με τα ρούχα, μέσα στο νερό!!!

Οι άλλες δυο έμειναν να την κοιτάζουν έκπληκτες. Η Κανέλα έβγαζε κραυγές από την χαρά της. Η Μιρέλλα την ακολούθησε χωρίς πολλούς δισταγμούς,   τσιρίζοντας όμως πως το νερό είναι κρύο! Το θέαμα ήταν τόσο αστείο που κοντέψαμε να κατουρηθούμε από τα γέλια! Ο Γιάννης μας έκανε συνεχώς νοήματα για να κάνουμε ησυχία, αλλά τόσο εγώ όσο και η Μαρία ήταν αδύνατο να συγκρατηθούμε.  Η Φιρέλλα τις κοίταζε αναποφάσιστη και κάτι έλεγε για τα μαλλιά της. Οι άλλες δυο όμως δεν τις έδιναν καμιά σημασία. 

Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι κολυμπούσαν, πλατσούριζαν πιο πολύ, αλλά έδειχναν να το ευχαριστιούνται! Η Φιρέλλα ολοφάνερα εκνευρισμένη άρπαξε την σκούπα της κι άρχισε να…σκουπίζει την παραλία! Ισοπέδωσε τα βουναλάκια που εγώ φτιάξει με τόση μαεστρία κι άρχισε να χοροπηδά πάνω στην άμμο για να την ισιώσει! Ώστε έτσι γινόταν λοιπόν! Κοίταξα τη Μαρία, που έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της, και την άκουσα να μου λέει ψιθυριστά: «Τελικά, είχες δίκιο, μικρέ!». Ο Γιάννης, που στην προσπάθεια του να καταπιεί τα γέλια του, είχε γίνει κατακόκκινος,  μου έσφιξε με το χέρι του το μπράτσο μου. 

Ναι, μερικές μάγισσες κολυμπούν τελικά. Ή νομίζουν ότι κολυμπούν! Και κάποιες άλλες σκουπίζουν την αμμουδιά από τη ζήλεια τους. Θέλετε κι άλλες αποδείξεις;

...και στις διακοπές μαζί!

Τα πήραμε όλα μαζί μας και φύγαμε για λίγες μέρες. Φορτώσαμε μέχρι εκεί επάνω ένα μικρό πουλμανάκι που νοικιάσαμε για να μας χωράει όλους και πήγαμε στο εξοχικό ενός φίλου του μπαμπά, που λείπει στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο η μαμά λέει πως θα πάρει "μόνο τα απαραίτητα", αλλά τελικά μαζεύονται πάρα πολλά  και ο μπαμπάς μας βάζει τις φωνές ότι παίρνουμε μαζί μας "άχρηστα πράγματα". Τότε η μαμά του λέει πως "την επόμενη φορά θ' αφήσει εκείνον να φτιάξει τις βαλίτσες και να κάνει τις ετοιμασίες" και πως "εκείνη μόνο θα οδηγήσει". Ο μπαμπάς κατσουφιάζει και σταματάει να μιλάει και η μαμά μετά όλο χαμογελάει. Είναι φαίνεται ένα παιχνιδάκι που παίζουν οι δυο τους πριν τις διακοπές.

Το σπιτάκι ήταν ολόδικό μας κι έβλεπε σε μια μικρή αμμουδερή παραλία, που δεν μαζεύει ποτέ κόσμο. Ίσα ίσα που χωράει τρεις ομπρέλες και καμιά δεκαριά άτομα. Είναι στην πραγματικότητα ένας μικρός κόλπος με  πολλά βράχια τριγύρω κι αν δεν τον ξέρεις δεν μπορείς να έρθεις εύκολα. Είχε όμως ένα μικρό μονοπάτι από τα πλαινά του σπιτιού μας κι αυτό σε οδηγούσε κατευθείαν εκεί. Ιδανικό μέρος για τις εξερευνήσεις μου. Όλα έδειχναν πως θα περνούσαμε σούπερ!

Ήμουν σε εξαιρετική φόρμα για βουτιές εφέτος. Είχα ξεκινήσει τις προπονήσεις μέσα στη μπανιέρα μας από νωρίς. Ναι, αμέ! Επειδή όμως η μαμά μού έβαζε τις φωνές κάθε φορά που μ' έβλεπε να την γεμίζω με νερό μέχρι επάνω, υποχρεώθηκα να κάνω την εξάσκησή μου στο νεροχύτη του μπάνιου! Φορούσα τη μάσκα μου κανονικά, γέμιζα το νιπτήρα με νερό και μετά βουτούσα το κεφάλι μου ολόκληρο μέσα. Όχι, δεν έσκαγα. Έχω και αναπνευστήρα. Μια χαρά έπαιρνα ανάσα.

Μια μέρα με είδε η Φιρέλλα να το κάνω κι έμπηξε τις φωνές. Έτρεξαν όλοι να με σώσουν γιατί νόμιζαν ότι πνιγόμουν! Μα είναι δυνατόν; Πώς να πνιγώ στο νεροχύτη; Το τι άκουσε η Φιρέλλα δε λέγεται! Εγώ ανακατεύομαι στα πόδια της όταν συζητά με τις αδελφές της για τα μαγικά τους φίλτρα; Ορίστε μας τώρα! Η Μιρέλλα ήρθε και με ρώτησε γιατί το κάνω αυτό και πώς λέγεται η "μουτσούνα" που φοράω στο πρόσωπο! Ναι, καλά διαβάσατε. Είπε "μουτσούνα" τη μάσκα μου! Τη δική μου μάσκα που είναι σχεδόν επαγγελματική και με αυτήν κάνω τις ωραιότερες εξερευνήσεις στη θάλασσα. Αλλά τι να περιμένει κανείς από τις μάγισσες που δεν έχουν πάει ποτέ στη θάλασσα και δεν έχουν κολυμπήσει στα γαλάζια μας νερά!. Η Κανέλα λέει πως οι μάγισσες δεν κολυμπούν και σιχαίνονται το αλμυρό νερό. Εδώ που τα λέμε, μάλλον δίκιο έχει γιατί δεν θυμάμαι κανένα παραμύθι με μάγισσες που κάνουν μακροβούτια στη θάλασσα.

Ο Γιάννης κουβάλησε μαζί του και το λάπτοπ για να παίζει τα παιχνίδια του, ενώ η Μαρία γέμισε τη μισή της βαλίτσα με βιβλία. Σας έχω πει κι άλλη φορά ότι η αδελφή μου είναι πολύ διαβαστερή,ε;  Το σπιτάκι έχει κι ένα μεγάλο μπαλκόνι για να καθόμαστε και να τρώμε παγωτό τα βράδια. Η μαμά ήταν πολύ ευχαριστημένη γιατί βρήκε μια κουζίνα με όλα όσα χρειαζόταν και μπορούσε να μαγειρεύει μια χαρά. Ο μπαμπάς είχε πάρει μαζί και το καλάμι του για να ψαρεύει. Τόσα χρόνια το έχει και μια φορά δεν μας έχει φέρει ένα μεγάλο ψάρι. Όλο κάτι μικρούτσικα πιάνει και μετά τα λυπάται και τα ξαναρίχνει στο νερό. Νομίζω πιο πολύ του αρέσει να κάθεται και να περιμένει να τσιμπήσουν. Εγώ πάλι βαριέμαι. Πιο παλιά με έπαιρνε μαζί του, τώρα όμως δεν με θέλει γιατί λέει "πώς κάνω πολύ φασαρία και διώχνω τα ψάρια". Ε, τι να κάνω κι εγώ όσο περιμένουμε; Παιδί είμαι, να μην παίξω λίγη μπάλα;

Έπρεπε να δείτε τις μάγισσες στην παραλία! Όλοι μας φορέσαμε τα μαγιό μας, πήραμε και την ομπρέλα και κατεβήκαμε την πρώτη μέρα μες στην τρελή χαρά. Αυτές ούτε να το ακούσουν να φορέσουν μαγιό. Πήραν τις σκούπες τους και στρογγυλοκάθισαν κάτω από την ομπρέλα για να την φυλάνε. Η μαμά με άλειψε ολόκληρο με αντηλιακό και μαζί με τα αδέλφια μου ορμήξαμε τσιρίζοντας στη θάλασσα! Πάντα έτσι κάνουμε. Στο πρώτο μας μπάνιο έχουμε έναν ενθουσιασμό παραπάνω! Ο μπαμπάς κάνει μισή ώρα για να μπει ολόκληρος στο νερό. Του φαίνεται πολύ κρύο στην αρχή. Η μαμά είναι πιο γρήγορη και δεν τον περιμένει. Μας ακολουθεί σχεδόν αμέσως και μετά πηγαίνει και τον πιτσιλάει για να μπει κι εκείνος.

Οι μάγισσες μας κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό. Κάποια στιγμή που βγήκα έξω για λίγο, η Κανέλα με ρώτησε αν το νερό είναι βαθύ και πώς γίνεται κι επιπλέουμε. Της εξήγησα πως εμείς δεν πάμε στα βαθιά και πως όλοι μας έχουμε μάθει από μικροί κολύμπι και δεν βουλιάζουμε. Ήθελα να της πω κι άλλα, όμως βιαζόμουν να επιστρέψω στο νερό και η κουβέντα μας τελείωσε εκεί. Το ίδιο απόγευμα πάντως τις άκουσα να συζητούν στο δωμάτιό τους ότι "η θάλασσα είναι πολύ ωραία". Η Φιρέλλα έλεγε ότι το αλάτι καταστρέφει το δέρμα και πως εκείνη δεν πρόκειται ποτέ της να κολυμπήσει γιατί "θα χαλάσει την επιδερμίδα της". Η Μιρέλλα της είπε ότι "όλα αυτά τα λέει γιατί δεν ξέρει κολύμπι και φοβάται", ενώ η Κανέλα τους εξομολογήθηκε ότι θα της άρεσε να κολυμπούσε μαζί μας. Χα! Μάγισσες στη θάλασσα! Το φαντάζεστε;

(συνεχίζεται)

...στο 106ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών!!!

"Οι φίλες μας...οι μάγισσες" επισκέφτηκαν την Δ΄τάξη του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών την Πέμπτη, 19 Μαΐου 2016.

Ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τα παιδιά κι εκείνα του έθεσαν πολλές ερωτήσεις. Στη συνέχεια όλοι μαζί "λύσαμε" το μαγικό ξόρκι και φανερώσαμε τις μάγισσες που κρύβονταν σε μια γωνιά της τάξης!

  
Μας δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να μιλήσουμε για τα μαγιάτικα έθιμα σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας, αλλά και ν' ανακαλύψουμε μ' ένα παιχνίδι τους..."μάγους", που κρύβονται ανάμεσά μας!
  

Τα παιδιά επισκέφτηκαν με τη βοήθεια της τεχνολογίας και τον ιστότοπο των μαγισσών στο διαδίκτυο!!!

 
Στο τέλος, ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία των μαθητών κι εκείνοι του χάρισαν τις όμορφες ζωγραφιές τους και φωτογραφήθηκαν με τα καπέλα των μαγισσών! 

Περάσαμε όλοι πολύ όμορφα!

Ευχαριστούμε πολύ τη δασκάλα της τάξης, 

κ. Αναστασία Ν. Μαργέτη, για την πρόσκληση!

 

...μας θυμίζουν πρωτομαγιάτικα έθιμα

Η Κανέλα, η πιο σοφή και πιο γνωστική από τις μάγισσες, με αφορμή την μεγάλη γιορτή της Πρωτομαγιάς στο χωριό της γιαγιάς (όπου οι αγαπημένες μας φίλες έκαναν τις τρέλες που ξέρετε), έψαξε και βρήκε ένα σωρό πληροφορίες για τα πρωτομαγιάτικα έθιμα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.  Κάθισε και τα έγραψε όλα σε ένα χαρτί, τα διάβαζε στη Φιρέλλα και την Κανέλλα και γελούσαν μόνες τους. Ο Χρήστος  κατάφερε κι έκλεψε το χαρτί και μας το έφερε για να σας το δείξουμε. Μέσα στις παρενθέσεις μπορείτε να διαβάσετε τις σημειώσεις της Κανέλας...

"Μαγικό" διώξιμο των φιδιών, ποντικών και ενοχλητικών ζωυφίων -Ξόρκια Πρωτομαγιάς (πολύ χρήσιμα όντως!!!)

Στην Ήπειρο, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, τα παιδιά πηγαίνουν στους κήπους, χτυπώντας μαγειρικά σκεύη και λέγοντας:

« Όξω ψύλλος και ποντίκι,

 μέσα αρνί με το κατσίκι » (μιαμμμμμ....)

Ενήλικες και παιδιά για να προστατεύονται όλο το χρόνο από τα φίδια, τη Πρωτομαγιά δεν έμπαιναν για δουλειές στα χωράφια και ευκαιρίας δοθείσας έλεγαν το ξόρκι εναντίον των φιδιών:

«Σήμερα Πρωτομαγιά

βγαίνουν τα φίδια απ΄ τη φωλιά.

Ούτε ήλιος να τα δει

ούτε μπροστά μου να φανεί» (μα τι τους έχουν κάνει τα φιδάκια;)

Μάγια (πώς είπατε; αυτά είναι "μάγια";;;)

Δοξασίες σχετικές με τα μάγια, εξαιτίας της παρετυμολογίας του ονόματος του μήνα, συνδέονταν στην παράδοση του λαού με τον Μάιο και τη βλαπτική του ιδιότητα. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά τα ρωμαϊκά χρόνια τελούνταν γιορτές προς τιμήν των νεκρών. Ήταν ο μήνας των νεκρών και οι θνητοί δεν έπρεπε να τους προσβάλλουν. Σε πολλά μέρη δε γίνονται γάμοι το μήνα Μάιο.

Παλιότερα, που η πίστη διατηρούσε στοιχεία δεισιδαιμονίας, μία από τις κουλούρες της Μεγάλης Πέμπτης φυλαγόταν στο εικονοστάσι για να καταναλωθεί την Πρωτομαγιά, για να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.

 
Πολλοί πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι ο Μάιος είναι ο μήνας που πιάνουν τα μάγια και οι μάγισσες. Πιστεύουν ότι τη νύχτα της Πρωτομαγιάς, μπορούν να κλέψουν τη σοδειά, όπως το γάλα των ζώων τους. (ναι, την Πρωτομαγιά περιμέναμε!!!)

Το Πήδημα της φωτιάς (τι μου θυμίζεις....τι μου θυμίζεις...)

Παραμονή Πρωτομαγιάς, νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

"Το Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη

χορεύει το πρόβατο, τ 'αρνάκι βελάζει

κι η νύφη που στόλισαν χορεύει και πάλι

Ο Μάιος μας έφτασε , εμπρός βήμα ταχύ

να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.

Πάμε κι εμείς να πάρουμε μη χάνουμε καιρό

Μας λείπει ένα τριαντάφυλλο κι ένα κλαρί χλωρό

όξω ψύλλοι , μέσα Μάη".

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.

Το έθιμο του Κλήδωνα (μ' αρέσει πολύ!!!)

Την παραμονή της πρωτομαγιάς τα κορίτσια του χωριού στο δήμο Κόζιακα, μαζεύουν κλήδωνα (είδος λουλουδιού) και άλλα λουλούδια και τα βάζουν μέσα σε μια στάμνα. Στη συνέχεια, κάνουν το γύρο του χωριού κρατώντας την και τραγουδώντας: 

«Συμμαζευτείτε λυγερές να βάλουμε τα κλήδωνα.

Να μπουν ξανθά, να μπουν λαμπρά καλορίζικα...».

Έπειτα, μαζεύονται στην πλατεία του χωριού και χορεύουν γύρω από την καλύβα, την οποία έφτιαξαν την ίδια ημέρα τα αγόρια του χωριού. Όταν τελειώσουν το χορό, κρύβουν τη στάμνα με τα λουλούδια από τα αγόρια και εκείνα ψάχνουν να τη βρουν. Το επόμενο βράδυ, τα κορίτσια με τη στάμνα γεμάτη λουλούδια γυρίζουν στους δρόμους του χωριού τραγουδώντας αυτήν τη φορά:

«Συμμαζευτείτε λυγερές για να βγάλουμε τα κλήδωνα.

Να βγουν ξανθά, να βγουν λαμπρά καλορίζικα...».

Τέλος, μαζεύονται στην πλατεία όπου φανερώνουν τη στάμνα και βγάζουν από μέσα τα λουλούδια, ευχόμενες για την καλή τους τύχη. Στη συνέχεια, θα κάψουν την καλύβα και γύρω από αυτή θα στηθεί χορός από τα κορίτσια και τα αγόρια.

Πρωτομαγιά στα Ξηρονορίτηκα χωριά- Έθιμα της ημέρας

(αυτά έχουν πολύ πλάκα!)

Την παραμονή της πρωτομαγιάς στα Ξηρονορίτηκα χωριά λούζονταν, άλλαζαν, σταματούσαν να γνέθουν και άναβαν το καντήλι. Πρωί- πρωί οι νοικοκυρές έκοβαν κοτσικόβεργες, αγριολούλουδα από τις αποκράδες, έπλεκαν και κρέμαγαν πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού το Μαγιάτικο στεφάνι. Νύχτα ακόμη πριν φέξει η μέρα, δάγκωναν σκόρδο για το μάτι και κουμπώναν. Με το κούμπωμα επιτίθενται για να κατανικήσουν ανθρώπους, πνεύματα, πουλιά, ζώα και φυσικά φαινόμενα ή να αποκρούσουν τις κακές διαθέσεις που στρέφονταν εναντίον τους.(χαχαχα!!!)

Επαναλάμβαναν τρεις φορές:

«Σε κούμπωσα σε κλείδωσα

σαΐτα στο λαιμό σου...» (καλέ, αυτό δεν έλεγε και η μαμά των παιδιών;;;)

Με το κούμπωμα της Πρωτομαγιάς στρέφονταν εναντίον των πουλιών που κελαηδούν και εναντίον των γαϊδάρων που γκαρίζουν. Οι ενήλικες έτρωγαν καλά το πρωί και είχαν μεγάλο φόβο μην ακούσουν λάλημα τρυγονιού (είναι η μεγάλη Εαρινή αποδημία προς βορρά των μεταναστευτικών πουλιών αυτές ακριβώς τις μέρες).

 
Εάν άκουγαν να κελαηδεί τρυγόνα τότε έτρεχαν να δουν το κλαδί που καθόταν το πουλί. Εάν το κλαδί ήταν χλωρό, τότε πάει καλά, εάν όμως το κλαδί ήταν ξερό τότε αυτός κουμπωνόταν και περίμενε να πεθάνει πολύ γρήγορα. (μα είναι δυνατόν να πιστεύαν κάτι τέτοιο;)

Οι γυναίκες κούμπωναν, απέκρουαν τον γάιδαρο, γιατί το γκάρισμά του τον Μάη είναι ξεδιάντροπο κάλεσμα ερωτικού συντρόφου. Τα παιδιά κούμπωναν τον κούκο, απόκρουαν και ευθαρσώς δήλωναν την αποστροφή τους για την ζωή του κούκου. Ο κούκος είναι ακραία μοναχικός, φωλιά δεν φτιάχνει, τα αυγά του τα γεννάει σε φωλιές άλλων πουλιών και τα παιδιά του τα μεγαλώνουν άλλα πουλιά. Τα παιδιά μετά το πρώτο κούμπωμα έκαναν και δεύτερο δικό τους. Έτρωγαν ζουγκάρια (ζοχοί-τα χόρτα) και κουμπώναν τα φίδια επαναλαμβάνοντας τρεις φορές:

«Ζώγκο, ζώγκο έφαγα

και φίδι δεν φοβάμαι» (καλά, μην πάρεις κι όρκο!)

Κατά τις οχτώ το πρωί οι κοπέλες οι ανύπανδρες, έφηβες και μεγαλύτερες μαζεύονταν σ΄ ένα σπίτι και στόλιζαν με λουλούδια και πρασινάδες ένα κορίτσι οχτώ έως εννέα χρονών, την Πιπεριά.

Μια κοπέλα έπαιρνε ένα κανάτι γεμάτο νερό, μια άλλη ένα σκαλιστήρι, δύο τρεις άλλες, καλάθια για τα φιλέματα και όλη η παρέα περιφερόταν στις αυλές των σπιτιών και τραγουδούσε την Πιπεριά.

Τη στιγμή που τραγουδούσαν η κοπέλα με το σκαλιστήρι σκάλιζε το χώμα της αυλής και η κοπέλα με το κανάτι κατάβρεχε την πιπεριά και το σκαλισμένο χώμα. (μ' αρέσει! μ' αρέσει! μ' αρέσει!)

Πιπεριά και λιγιργιά

γλήγορα στον Άι Λιά

κι Άι Λιας στον ουρανό

για να βρέξ΄ θεός νερό

για τα στάρια τα κριθάρια

του θεού τα παρασπόρια

αυλάκι αυλάκι το νερό

να το γέννημα σωρό.

 
Γούρνες γούρνες το νερό

κούπες κούπες το κρασί

πιπεριά με το τσαπί

να στομώνει το νερό.

Το γιόμα τελείωνε η γύρα και όσες κοπέλες συμμετείχαν στην Πιπεριά μαζί με άλλες παντρεμένες και ελεύθερες αλλά έμπειρες νοικοκυρές, μαζεύονταν σ΄ ένα σπίτι και επιδίδονταν να φτιάξουν σε φαγητά τα φιλέματα αλλά και άλλα που έφερναν από τα σπίτια τους. οι κοπέλες που δεν μαγείρευαν κάθονταν σε ένα δωμάτιο ολόγυρα και τραγούδαγαν μέχρι να ετοιμαστεί τα φαγητά. Μετά έτρωγαν και έπιαναν το χορό, τραγούδαγαν και χόρευαν.Το απόγευμα κατέφθαναν οι μητέρες των κοριτσιών, άλλες ζωηρές γυναίκες και γριές και μετέφεραν τον χορό στην αυλή για ένα γενικό ξεφάντωμα των γυναικών μέχρι το βράδυ.

Μα τι ωραία περνάμε στο χωριό!!! Μαγικά!!! Δε νομίζετε;